De stadskunstkamer is een etalage in het stadskantoor van de gemeente Haarlem, de Raakspoort genaamd (adres: Zijlvest 39 aan de achterkant van het gebouw). De kamer biedt ruimte aan kunstenaars om hun werk te presenteren. Elk kwartaal is een nieuwe exposant te zien.

Expositie 17 februari 2023 – heden

Together (A Double Portrait), Ninet Kaijser, 2020

De twee getekende rotsen vormen een paar. Je zou ze kunnen zien als huwelijksportretten, zoals die in de 17e eeuw vaak geschilderd werden. De rotsen zijn ten voeten uit afgebeeld. Ze zijn naar elkaar toegedraaid en vullen elkaar aan. Het zijn pendanten die altijd samen worden getoond. Ik heb ervoor gekozen het licht van links te laten komen zoals toentertijd gebruikelijk was. De man, mijn mannelijke rots, valt daardoor voor een groot deel rechts in de schaduw terwijl mijn vrouwelijke rots het volle licht vangt. Het perspectief is laag, wat mijn rotsen aanzien en kracht geeft.

Mijn tekeningen  verbeelden parallelle werelden die los staan van de tijd en realiteit. Het zijn werelden die lijken op plekken waar ik ooit ben geweest of waar ik misschien graag heen zou willen gaan maar tegelijkertijd drijven de vormen af van het werkelijke en vertolken het verlangen naar een zekere mystiek in zich. Vanuit een verlangen om los te komen van het alledaagse en een veeleisende buitenwereld, mengen beelden uit de herinnering en verzamelde foto’s van natuur zich tot nieuwe werelden, waarin de organische vormen een gevoel van stilte, rust en onverzettelijkheid afdwingen. OverEr is afwezigheid van ieder menselijk ingrijpen. Het gevoel dat de mens nietig is in de context van de oneindigheid en grootsheid van een stuk natuur dat er ongrijpbaar lang over heeft gedaan om zich te vormen en zich niet zomaar van de kaart laat vegen. Vervreemdend, magisch, maar ook onheilspellend en krachtig.

Ninet Kaijser is precies, zorgvuldig, analytisch en heeft een liefde voor details in de wereld om haar heen. Massieve, organische vormen in de natuur en complexe texturen hebben haar fascinatie. In de luwte van haar atelier werkt ze gestaag aan abstracte tekeningen in kleurpotlood die bestaan uit meerdere lagen van lijnen. De grote tekeningen, zoals BAY, TIDE, FJORD, TOGETHER, COAST (THE LARGER DRAWING) zijn arbeidsintensief. Door lang te werken aan een tekening ontstaan de vormen intuïtief, net zoals vormen in de natuur worden gevormd door vele eeuwen in de tijd. De sfeer in haar werk is verstild, vervreemdend, misschien onheilspellend of melancholiek.

Voor meer informatie: www.ninetkaijser.nl.

Expositie 19 september 2022 – heden

Phusis, CellaVie L*A*B* (Marcella Kuiper en Albert Aarts), 2022

“We moeten de natuur voelen en we moeten onze verbeelding gebruiken om de natuur te begrijpen” (Humboldt). Dit werk is een intuïtieve uitbeelding en interpretatie van de quantummechanica [1] Een weerspiegeling van jouzelf en de omgeving in een weefsel van onderlinge verbonden elementen en deeltjes. De buitenwereld samengevloeid met de quantum binnenwereld. Alle materie van aminozuren in je lichaam tot de verre sterren in het heelal bestaat uit dezelfde bouwstenen: elementaire deeltjes. Elementaire deeltjes, die onophoudelijk in beweging zijn. Deeltjes die elkaar aantrekken als ze op korte afstand van elkaar zijn, maar die elkaar afstoten als ze op elkaar worden gedrukt. Alles hangt met alles samen, in een oneindige uitwisseling van energiestromen. We maken deel uit van de natuur, We zijn een combinatie van atomen zoals alle materie om ons heen. De gedachte dat we er los van de natuur staan heeft ons juist in deze situatie gebracht waar we nu in zitten. Als we afgesneden zijn van de natuur gaan we minder om de natuur geven, en ook om wie we zelf zijn. Iedereen hoort in de natuur thuis. Je moet je er opnieuw mee verbinden. De natuur is als en web waar alles met elkaar samenhangt. Het gevoel van de fundamentele eenheid van de dingen, dat ontstaat uit het besef dat wij van dezelfde substantie zijn gemaakt als de sterren en de zee.

Over CellaVie L*A*B* (Marcella Kuiper en Albert Aarts)

In een synergie van disciplines ontwikkelt CellaVie L*A*B* kinetische installaties en videokunstwerken die zijn ontworpen voor de ruimten waarin zij zich bevinden. Het werk gaat een directe relatie aan met omgeving en publiek, en refereert aan hun fascinatie voor de natuur en haar wetten. Licht, schaduw, spiegelingen, reflecties, geluid, maar ook tijd, de ingrediënten voor hun werk. Het zijn elementen zonder definieerbare vorm. Installaties bestaan doorgaans uit beamers, video en andere lichtbronnen. Echter niet deze hardware, maar de output vormt het kunstwerk, ontstaan door licht en weerkaatsing. Licht maakt zichtbaar en door weerkaatsing ontstaat een nieuwe manier van zien maar ook van de beleving van de werkelijkheid. Voor meer informatie: https://cellavie.nl/

[1] Quantum mechanica is de mechanica (leer van beweging en kracht) die op toepassing is op de kleine schaal van moleculen, atomen en subatomaire deeltjes. Quantum mechanica is gebaseerd op drie centrale ideeën: Korreligheid, indeterminisme en relationaliteit.
– Korreligheid: De wereld is op kleine schaal korrelig, blokjes energie.
– Indeterminisme: Waarschijnlijkheid. Geen enkele gebeurtenis is zeker. De toekomst van hoe een deeltje zich zal gaan bewegen is onvoorspelbaar.
– Relationaliteit: De verhouding tussen dingen. Alle eigenschappen van alle objecten zijn rationeel en bestaan alleen in relatie tot elkaar.
Bron: Rovelli, C. (2017). De werkelijkheid is niet wat ze lijkt (1ste editie). Amsterdam University Press.

Expositie 22 juni 2022 – 11 september 2022

Imagined Communities, Gaia, 2021

In zijn werk duikt beeldend kunstenaar Andrew ‘Gaia’ Pisacane (Baltimore, VS) de paradoxen die verscholen liggen in de vorming van naties. Of het nu op doek is of openbaar op straat, met de productie van visuele essays verkent Gaia op poëtische wijze de samenhang van schijnbaar willekeurige delen van de geschiedenis, mensen en plaatsen. Zijn passie voor menselijkheid, visuele communicatie en verhalen vertellen, geven hem de aanzet om fragmenten van onze hypergenormaliseerde wereld kritisch te analyseren en in kaart te brengen. Het uitdagen van de status quo, een kenmerkende verdienste in Gaias werk, leidt tot gespreksonderwerpen die eerlijk en vaak ongemakkelijk zijn. Voor Imagined Communities dook Gaia in de dialoog rondom de essentie van de Nederlandse en internationale natievorming en de invloed ervan in ons dagelijks leven, en vormt tegelijk een ode aan de gemeenschap. Gaia reist de hele wereld over voor zijn muurschilderingen. Vorig jaar heeft hij een bezoek gebracht aan Haarlem, waar hij op uitnodiging van de Gemeente Haarlem op twee locaties in Schalkwijk muurschilderingen heeft gemaakt. Bij de VMGH (Vereniging Marokkaanse Gemeenschap Haarlem) en bij TP2, waarin onder andere MooiZooi is gehuisvest. Bij 37PK toonde hij zijn eerste Europese solotentoonstelling Imagined Communities, waaruit een kleine selectie te zien is de komende maanden in de Stadskunstkamer.

Expositie 1 april 2022 – 31 mei 2022

The Calling, Martijn van der Weijden, 2022

Sinds dit weekend is er weer een nieuwe expositie te zien in de Stadskunstkamer. Martijn van der Weijden, oprichter en bedenker van abstract, poëtisch Filmkunstproject ‘The Calling’ heeft een filmkunstproject bedacht dat gaat over het verleggen van grenzen en het verkennen van nieuwe gesprekken over het bestaan op aarde (zie ook: www.Filmthecalling.com). De kracht van zijn projectie ligt in de onverwachte manier van presenteren. Ieder onderdeel in zijn presentatie bevat op zichzelf staande symboliek  en aan elkaar verbonden leidt dit weer tot nieuwe inzichten en interpretaties. Zo zijn er verschillende beelden te zien, van een klok met een uil, een labyrint, tot aan mysterieuze menselijke gedaantes. De kunstenaar gelooft dat eenieder die deze expositie, film of de muziek tot zich neemt, onbewust betrokken raakt bij het proces over de reis hier op aarde, het schrijven van je eigen geschiedenis en het zo goed mogelijk benutten van je talenten. Uiteindelijk zal de kunst aanzetten tot overpeinzing over hoe we leven en hoe we contact maken met de omgeving waarin en mensen waarmee we leven.

Expositie 4 november 2021 – 1 maart 2022

Floating into metaverse, Rutger van der Tas, 2021

In de Stadskunstkamer is sinds het weekend van de Kunstlijn 2021 werk te zien van de Haarlemse kunstenaar Rutger van der Tas. Van der Tas stelt in zijn werk de mens centraal in een verder digitaliserende samenleving en zoekt antwoord op vragen als: verliezen wij onszelf aan deze digitalisering?, worden wij er rijker van?, hoe verbonden zijn we nog met andere wereldburgers?, en wordt ons wereld kleiner of juist meer versplinterd door de digitalisering? In het werk van Rutger van der Tas ontstaat een kruisbestuiving tussen de fysieke, digitale en daarmee ook virtuele wereld.

De bijzondere installatie in de Stadskunstkamer is een afdruk en een kopie van een origineel digitaal werk. Ook wel een NFT genoemd. Een NFT of non-fungible token (een niet-verwisselbaar of uniek token) is een digitaal certificaat om te bewijzen dat iets jouw eigendom is. Dat certificaat komt terecht op een blockchain, een transparante en onvervalsbare registratie van transacties, bijgehouden op een computernetwerk. Dit kunstwerk is, met nog een paar digitale werken, te zien geweest in een galerie in Shanghai (China). Voor deze expositie is Van der Tas gevraagd door MoCA, Museum of Crypto Art, een virtueel museum met exposities binnen een digitale omgeving.

De expositie in de Stadskunstkamer maakt aldus onderdeel uit van een doorlopende (virtuele) expositie en is tegelijkertijd gekoppeld aan meerdere locaties en personen : MoCA en IOYOI (een Chinese kunstenaar met Van der Tas twee werken samen heeft vervaardigd). Via de app – https://artivive.com/, kom je terecht in een virtueel wereld, waar het fysiek kunstwerk in de Stadskunstkamer onderdeel van uitmaakt. Ongeveer op 5 meter van de hoek van de Stadskunstkamer kan je de app openen en richten op de ruimte. Alleen als je exact op de precieze hoek staat en je scherm goed houdt, verschijnt er een animatie op je scherm. Waar denk jij dat deze animatie naar verwijst?

De QR codes in de Stadskunstkamer kunnen worden gescand. Deze leiden je naar de sites waar de werken online te zien zijn. Alle digitale werken zijn verder te vinden op de volgende websites: https://superrare.com/artwork-v2/surfers-of-the-metaverse-28967 en https://opensea.io/collection/surfers-of-the-metaverse-rutger-van-der-tas-moca-s

Expositie 24 april 2021 – 11 juli 2021 

HABITUS, Marieke Gelissen, 2021

Tijdens een werkperiode van kunstenaar Marieke Gelissen bij gastatelier VOL_22 heeft zij toegewerkt naar een tentoonstelling bij 37PK, Platform voor Kunsten in Haarlem, in het voorjaar van 2021. Vanwege de aanhoudende coronarestricties presenteert zij haar project nu in de vorm van een vierluik: een presentatie in de Stadskunstkamer, een in-mail handleiding, een podcast en uiteindelijk de tentoonstelling bij 37PK.

Marieke Gelissen zal bij 37PK haar nieuwe video-installatie HABITUS presenteren, die geïnspireerd is op de kristalmodellen van René Just Haüy uit de collectie van Teylers Museum. In 1801 gaf de Franse mineraloog Haüy zijn vierdelige Traité de Minéralogie uit. Haüy had ontdekt dat ieder mineraal een unieke structuur heeft die gebruikt kon worden om het mineraal te identificeren. In zijn vijfde deel, de Atlas, bracht Haüy bijna 600 tekeningen samen van de verschillende kristalstructuren die hij onderscheiden had. Van de kristallen liet Haüy driedimensionale modellen maken uit perenhout. Teylers Museum is in het bezit van een set van deze modellen, bestaande uit meer dan 500 exemplaren.

Op basis van de tekeningen in Haüys Atlas reconstrueerde Marieke Gelissen enkele kristalmodellen. Zij combineerde deze opgave met een welhaast dagelijkse routine: het schillen van aardappels. De integratie van de zeer specifieke reconstructies in zo’n huiselijke handeling resulteerde in een surreëel videodrieluik.

Het project HABITUS is van start gegaan met een presentatie in de Stadskunstkamer, de kunstetalage aan de achterzijde van het gemeentekantoor De Raakspoort in het centrum van Haarlem. Hier toont Gelissen een fotowerk uit de serie aardappelmodellen, gemaakt samen met Gert Jan van Rooij. Tevens heeft zij een Habitus-handleiding opgesteld. Deze wordt gratis opgestuurd naar geïnteresseerden via inschrijving en is tijdens de looptijd van de te ntoonstelling te verkrijgen bij 37PK.

Daarnaast is er door journalist Marc van Dijk een podcast gemaakt waarin Marieke Gelissen in gesprek gaat met Herman Voogd, collectiebeheerder van Teylers Museum, waarin het verband tussen kunst en wetenschap besproken wordt aan de hand van de Haüy modellen en het werk van Gelissen. De podcast komt half mei online beschikbaar.

Expositie 14 oktober 2020 – 15 januari 2021

Ytje Veenstra, Poseidon’s Children, 2020.

In de Stadkunstkamer is er (in het kader van de Kunstlijn Haarlem) een nieuwe tentoonstelling te zien. De Haarlemse kunstenaar Ytje Veenstra’s werk heeft als basis de boekentrilogie ‘Poseidon’s Children’, van science fiction schrijver Alastair Reynolds. De mensheid maakt een reis door de ruimte en test de reikwijdte van dit universum – en ver daarbuiten. Onderwerpen die worden aangesneden zijn post- en transhumanisme, vergevorderde technologie en wetenschap, in combinatie met hoofdpersonen die niet in te delen zijn in goed of kwaad, maar soms ongemakkelijke verbanden aangaan om een groter goed veilig te stellen. Een toekomst die, wanneer we er samen de schouders onder zetten, helemaal niet zo ver weg hoeft te zijn. De zowel digitaal, als in Virtual Reality vervaardigde tekeningen die Veenstra maakt in het kader van dit project, maken deze toekomst tastbaar. De expositie is tot en met half januari 2021 te zien in de Stadskunstkamer.

Expositie september 2020 – begin oktober 2020

Jolanda Prinsen, Breiwerk, 1977.

Door het hele land zijn er gemeenten die kunstwerken aankopen voor de stedelijke collectie. Zo maakt ook dit kunstwerk getiteld ‘Breiwerk’ onderdeel uit van een aankoop van de gemeente Haarlem. Dit kunstwerk is gemaakt door een Haarlemse kunstenares Jolanda Prinsen. Mevrouw Prinsen breide vroeger geregeld en kwam met het idee om haar hobby uit te werken in een ander kunstvorm. Dit breiwerk stamt uit 1977 en is niet vervaardigd, zoals de naam het suggereert, met een zacht materiaal. In tegendeel, Prinsen heeft haar idee van een breiwerk uitgewerkt in een bijzonder materiaal, namelijk wit keramiek. Het omvangrijk kunstwerk is 3 bij 5 meter en werd in oorspronkelijke context aan de muur gehangen. Voor de Stadskunstkamer is een deel van het kunstwerk uit het depot gehaald en weer in de schijnwerpers geplaatst. Ditmaal niet aan de muur, maar op de grond van de Stadskunstkamer. Het breiwerk is daar nog tot en met eind september te zien.

Expositie maart 2020 – heden

Lucas Hoeben, een samenwerkingsverband tussen Martijn Lucas Smit en Karla Hoeben, bouwde een installatie in de Stadskunstkamer.

Expositie januari 2020 – maart 2020 
Ilja Warmerdam en Margriet Gehrels, Peepshow (geschikt voor alle leeftijden), 2019

De anonimiteit van de smartphonecultuur resulteerde in deze installatie voor de Stadskunstkamer. Sociale media zorgen ervoor dat men zich wereldburger voelt, vaak in het isolement van de eigen huiskamer. Het geeft een gevoel van contact. We gluren met z’n allen heel wat af, maar wat speelt zich nu echt af achter de voordeur.

Ilja Warmerdam en Margriet Gehrels, twee Haarlemse kunstenaars maakten deze installatie speciaal voor de Stadskunstkamer. Zij zijn geïnspireerd geraakt door Henry David Thoreau, een Amerikaanse schrijver 1817-1862, en zijn citaat ‘Leven in de grote stad: miljoenen mensen die samen eenzaam zijn’. Henry David Thoreau beschreef in de 19^e eeuw de eenzaamheid van de grote stad. Bestaat eenzaamheid nog wel door de integratie van social media in ons leven? We sluiten vriendschappen met iedereen over de hele wereld. Geen eenzaamheid meer, ons leven is fantastisch! Althans, zo doen we het overkomen op internet. We zoeken minder contact in het echte leven. Er is minder oog voor de directe omgeving. Bovendien laten we ons van onze mooiste kant zien: Alles lijkt perfect, maar wat speelt er zich echt af achter de voordeur?

Met ‘Peepshow’ vertalen de kunstenaars Ilja Warmerdam en Margriet Gehrels de huidige tijdsgeest naar een bewegende installatie waarbij flatgebouwen met een grote diversiteit aan vensters de onzichtbare levens illustreren.

Expositie oktober 2019 – december 2019
Dik Box, Secret Landing, 2019

Speciaal voor de Stadskunstkamer heeft Dik Box ruimtelijk werk gecreëerd, een mysterieus object dat ogenschijnlijk uit kleine onafhankelijke onderdeeltjes bestaat. ‘Geland’ op de door de kunstenaar achteloos weggegooide waterflesjes. Het ondefinieerbare object kan gezien worden als een verloren onderdeel van een veel groter ruimtelijk iets, dat ‘toevallig’ in de Stadskunstkamer terecht is gekomen. Door de wijze van belichting wordt het toeval en de nonchalance waarmee we met onze openbare ruimte omgaan visueel benadrukt. De installatie kan gezien worden als metafoor van onachtzaamheid en gewoonten waar we in ons dagelijks leven niet altijd bewust van zijn.

Voor meer informatie over de praktijk van de kunstenaar zie ook:

www.dikbox.nl

www.facebook.com/dikjbox

Expositie maart 2019 – heden
Lyske Gais en Machteld Aardse – Outer Space / Data set

Tijdens het Cultuurjaar ‘Haarlem viert Cultuur’ zijn Lyske Gais en Machteld Aardse uitgenodigd bij 37PK voor een presentatie. De twee kunstenaars richtten zich op de verhouding tussen data en de mens en het fysiek maken van data. Data Science, Big Data en algoritmes bepalen in hoge en steeds toenemende mate de wereld om ons heen. ‘Heeft de mens nog grip op deze gegevens, of hebben zij alleen grip op ons?’ zijn vragen die zij centraal stellen. Gais en Aardse gebruikten het gastatelier als uitvalsbasis voor performatieve acties in de publieke ruimte. Op verschillende locaties in Haarlem verrichtten zij een aantal metingen bij vrijwillige deelnemers. De locaties waren onder andere: Bibliotheek Centraal Station Haarlem, tijdens Open Ochtend (https://bit.ly/2Owvviz) en op het Da Vinciplein Schalkwijk. Bij deze metingen staan de universele en vandaag de dag relevante verhoudingen van Leonardo da Vinci’s Vitruviusman centraal. De cirkel en het vierkant zijn referenties voor het meten van het menselijk lichaam. Inmiddels raken we gewend aan de nieuwe vorm van waarheid waarbij we informatie destilleren uit enorme hoeveelheden data. Data Science, Big Data en algoritmes zijn belangrijke termen uit onze tijd, maar ongrijpbaar.

In op maat gemaakte green-screen pakken achter een tafel, met papier en zwart potlood doen Gais en Aardse metingen van schrijfhanden en van de hoogte en spanwijdte van de bezoeker. De metingen worden per deelnemer genoteerd op één papieren katern. De data set bestaat uit een hoeveelheid papieren katernen. Om de metingen te doen gebruikt Lyske Gais de liniaal en een zwart potlood; Aardse ‘meet’ door te kijken en te tekenen met zwart potlood. Op de voorkant van de katern plaatst Lyske Gais de maatlijntjes van de hand en aan de binnenkant is een schets/tekening te zien door Machteld Aardse. Ieder gemeten persoon krijgt een vervolgnummer. Dit nummer staat op het katern in rode inkt gestempeld. De data die deze en de aanvullende sessie opleverden formuleerden het gezamenlijk werk en de presentatie bij 37PK. De katernen waren gescand en vervolgens geprint op transparante sheets en op stapels gelegd op overhead-projectoren. In totaal zijn er rond de 100 metingen verricht. De metingen van Gais en Aardse zijn met behulp van studenten van de UvA als dataset online gezet. Het resultaat van deze metingen is nu terug te zien in de Stadskunstkamer. Door het fysiek maken van een dataset en uiteindelijk door dit weer terug te voeren naar het digitale, werd het spanningsveld tussen het persoonlijke en het onpersoonlijke, identificeerbare en anonieme, controleerbare en oncontroleerbare, zichtbaar en voelbaar in dit werk van de kunstenaars.

Voor meer informatie over de praktijk van de kunstenaars zie ook:
http://www.machteldaardse.nl/
http://www.lyskegais.com/
 

Expositie oktober 2018 – januari 2019
Marinus de Beer – Branch Lamps

Vanaf 8 oktober 2018 is er in De Stadskunstkamer, in verband met de Kunstlijn Haarlem, een tentoonstelling te zien met lichtkunstwerken van de Haarlems kunstenaar en ontwerper Marinus de Beer. De Beer is een ruimtelijk ontwerper, afgestudeerd aan de afdeling architectuur van de Gerrit Rietveld Academie. Naast ruimtelijk ontwerpen heeft hij tal van andere interessegebieden, waaronder fotografie en werken met 3D-printers. In zijn werk probeert de kunstenaar antwoord te geven op de ruimtelijkheid en de evolutie van de ruimte. Hij benadert de ruimte en voegt details toe, of haalt deze juist weg, en daarmee weet hij te spelen met zowel de ruimte an sich, als de ruimtelijkheid van zijn eigen werk. Verwondering en magie staan centraal in zijn werk. Dit is terug te zien in De Stadskunstkamer. De Beer verzamelde in de loop der jaren takken uit zijn leefomgeving en gaf ze op deze opvallende manier een nieuw leven. Zo ontstond de serie Branch Lamps, waarvan een aantal ontwerpen vóór en tijdens de Kunstlijn Haarlem (2,3 en 4 november) in De Stadskunstkamer te zien zullen zijn. Deze betoverende lichtobjecten bewegen zich op het raakvlak tussen kunst en design. Het zijn takvormige abstracties die dimbaar zijn, zodat elke sfeer in uiteenlopende ruimtes geregeld kan worden. Voor een verdergaande verdieping in het oeuvre van Marinus de Beer kan je de website van de kunstenaar bezoeken: http://www.marinusdebeer.nl/

  
© Fotograaf Marinus de Beer

Expositie april 2018 – september 2018
Het thema van de Stripdagen Haarlem 2018 (25 mei t/m 3 juni 2018) is dit jaar De maakbare mens – 200 jaar Frankenstein. In het kader hiervan heeft de huisstijltekenaar van 2018, Hans Klaver (ook wel bekend onder de artiestennaam Schwantz) de Stadskunstkamer ingericht met een speciaal vervaardigde poster en inspiratiemateriaal.

Het idee van monster die door een professor wordt gecreëerd en uiteindelijk gezag neemt over zijn eigen bestaan wordt hier niet gecentraliseerd, in tegendeel Hans Klaver kiest ervoor om een andere richting in te slaan. Hij omarmt het idee van cadavre exquis, wat in het Frans staat voor voortreffelijk lijk, maar in haar definitie refereert naar een surrealistische dichttechniek waarbij meerdere dichters aan een gedicht werken, zonder dat ze op de hoogte zijn van elkaars werk. Dit idee past Schwantz toe op het Frankenstein monster en zijn samengesteld lichaam, wat resulteert in een speels posterwerk.

In de grote poster in de Stadskunstkamer is te zien dat het monster is opgebouwd uit geclusterde beelden, die allen zijn volladen met visuele grapjes en ironische stripverwijzingen. Zo verwijzen de Romeinse cijfers, het getal 14, verwerkt in de hechtingen op het voorhoofd van het monster naar de 14^eeditie van festival. De overige werken in de Stadskunstkamer zijn een inspiratiebron geweest voor de kunstenaar om de poster te vervaardigen.

Hans Klaver woont en werkt in Haarlem als striptekenaar en illustrator en is gespecialiseerd in humoristische strips. In 2017 stond de kunstenaar met zijn strip ‘beestjes’ in de Sp!its (nu Metro). Geregeld tekent hij voor ‘Zonde 5300’ de strip ‘Mr Mack’. Diverse magazines hebben zijn werk gepubliceerd. Meer werk van Schwantz is terug te zien tijdens de Haarlemse Stripdagen in ‘Lijstenmakerij & Galerie Mark Keppel’.

Voor meer informatie zie ook:
www.stripdagenhaarlem.nl
www.facebook.com/stripdagenHRLM